Zadar

Malownicze starobyłe śródmorskie miasto i centrum gospodarki, administracji, transportu, turystyki i kultury całego regionu. Pierwotna część miasta leży na niskim półwyspie przy naturalnym nabrzeżu. Port otwarty jest dla transportu międzynarodowemu i ma stałe przejście gradniczne i dwa bardzo ważne połączenia promowe z Włochami, Rijeka - Rab - Zadar - Split, Hvar - Korczula - Sobra - Dubrovnik - Bari i Zadar - Brbinj - Ancona. Kolej żelazna łączy Zadar z Splitem i Zagrebem przez Knin. Lotnisko leży przy miasteczku Donji Zemunik. Zadar ma kilka naukowych i kulturalnych ośrodków, które zawierają Artystyczny wydział Instytucji chorwackiej akademii nauk i badań, historyczne archiwum i kilka muzeów.

W 9. stuleciu p.n.e. był Zadar bardzo znany jako liburnska osada. Później stał się kolonią rzymską i miejskim dystryktem zwanym Jadera. Po upadku Imperium Rzymskiego stał się stolicą Dalmacji bizantyjskiej. W 9. stuleciu terytorium zostało obsadzone przez Chorwatów i w roku 1106 było spokoić się z dominacją węgierską. Między 1409-1797 rokiem był zdominowany przez Wenecjan, następnie Austrię aż do roku 1920, oprócz lat 1805-1813, kiedy zostało okupowane przez Francję. Po 1. wojnie światowej dostał się do własności Włoch i v roku 1944 stał się częścią Chorwacji i byłej Jugosławii. Podczas drugiej wojny światowej był bardzo często bombardowany i stał się jednym z najbardziej zniszczonych miast w Chorwacji. Rok 1960 znaczył całokształtny długotrwały rozwój, który zawierał również rozwój ruchu turystycznego. Zadar jest najbardziej lubianym ośrodkiem turystycznym w Dalmacji północnej. Liczne sakralne i świeckie zabytki zawierają niezniszczony rzymski i średniowieczny wygląd miasta, rzymski rynek z 1. stulecia, kościół (rotundę) Św. Donat z 9. stulecia, kościół Św. Marija z roku 1091 zrekonstruowany w 16. stuleciu, katedrę Św. Stoszija z 12. i 13. stulecia i szereg innych kościołów, części

Fortyfikacji wzdłuż miejskiego portu, miejską bramę zwaną Porta Terra Ferma (główna brama) z roku 1543, wieżę Bablja kula z resztkami średniowiecznego muru obronnego, Veliki Arsenal z roku 1752, pałac Weneckiego gubernatora z roku 1607, miejski budynek z arkadami z roku 1562 i mnóstwo innych rzeczy godnych uwagi. Kolekjce muzealne wyobrażone są w archeologicznych, narodowych, przyrodniczo-historycznych, etnograficznych czy morskich muzeach.

Z powodu wielkiej ilości osobowych, turystycznych i rybarckich łódek jest bardzo trudno znaleźć jakieś miejsce do ucumowania łodzi. Zwykle znajdziemy miejsce przy moście. Po uprzedniej umowie z właścicielem, nastala się możliwość zarzucenia kotwicy przy innej łodzi. Miejsca do ładowania i rozładowania możemy wykorzystać również przy molu nabrzeżnym po południowo-zachodniej stronie starego miasta, gdzie głębokość dna morskiego osiąga 4 m, lecz molo nabrzeżne narażane jest na wszystkie wiatry, oprócz północno-wschodnich. Zarzcić kotwicę możemy również w zatoce na wschód od nabrzeża Vitrenjak.